Baby-eitjes
Maandag 7 november: de vossen en uilen adopteren een baby-ei en zullen er de rest van de week voor zorgen. De eitjes worden met veel enthousiasme gepersonaliseerd. Er worden leuke gezichtjes op getekend en zelfs hier en daar een pamper. Elk ei krijgt een naam: Bert, Gert, Berta, Ei...
En dan trekken de vossen en uilen de wijde wereld in met hun pas geadopteerde baby (lees: ze gaan naar de turnles).
2 minuten later: 'Juf, mijn ei is van de kapstok gerold.'
5 minuten later: 'Juf, mijn ei viel van de stoel tijdens het omkleden.'
Na school: Juf vindt nog een ei in de klas... Een vergeten baby die de nacht alleen zal moeten doorbrengen.
Thuis wordt er hard gewerkt aan een zitplaats, slaapplaats en vervoermiddel voor elk ei. De eitjes mogen ook meedoen met verschillende activiteiten. Zo zijn er eitjes die lekker mogen chillen, anderen gaan mee wandelen met de hond of mee naar de hobby en verschillende eitjes mogen mee aanschuiven aan de eettafel.
Dinsdag 8 november: Het vergeten ei wordt herenigd met zijn adoptiepapa, hoera! In de kring tonen we trots welke dingen er in elkaar geknutseld zijn. Die eitjes worden nogal verwend!
Gedurende de dag nemen we ons eitje overal mee naartoe en wordt er goed zorg gedragen voor dat lieve schatje. Op het einde van de dag zijn er spijtig genoeg nog enkele ongevallen gemeld en ook 's avonds thuis blijkt het een hele uitdaging te zijn om de eitjes niet te blutsen. Gelukkig kunnen er enkele operaties uitgevoerd worden en komt elk ei er door.
Woensdag 9 november: Ook tijdens de (w)onderzoekers gaat ons ei overal mee naartoe, weliswaar veilig ingepakt in doosjes die af en toe geopend worden zodat het ei wel kan ademen. Bij sommigen begint de druk van het ouderschap te wegen, anderen hebben ondeugende eitjes die het gevaar opzoeken. Kortom, de ongevallenteller schiet de hoogte in.
Maar dat houdt ons niet tegen om leuke activiteiten te doen. De eitjes zijn echt een deel van het gezin!
Donderdag 10 november: De laatste dag van ons project. 's Morgens wordt de onthoofding van een ei gemeld. Het is onduidelijk hoe dit kon gebeuren...
Andere eitjes hebben de tijd van hun leven gehad en hier en daar zijn er pleistertjes bij gekomen. Er wordt nog steeds goed voor die punthoofdjes gezorgd.
's Avonds nemen we afscheid van elkaar. De eitjes zijn volgroeid en klaar om aan hun eigen leven te beginnen.
Een dikke proficiat aan de vossenmama's, vossenpapa's, uilenmama's en uilenpapa's. Jullie hebben dit project met veel zorg en toewijding volbracht!